Tiwala.

Hindi rin pala masamang gugulin ang oras mo sa mga bagay na akala mo walang pakinabang.

Akala ko, walang patutunguhan ang paggawa ko ng blog na ito. Sa dinami-dami ba naman kase ng pasikot-sikot ay nakawawala na ng gana. Mga links here and there and everywhere. Nakakalula. Char.

Buti at pasensyosa akong tao. Alam ko kasing magagawa ko. Alam kong kaonti pang determinasyon at matatapos ko rin. At voila! Nagawa ko nga. :)

May mga tao talagang kaonting failure lang, sumusuko na. Mga trabahong akala nila ay hindi na matatapos. Mga problemang pati bone marrow ay kailangan na sa pagreresolba. Mga suliraning para sa kanila ay hindi na talaga kaya pang harapin.

Ngunit mali tayo.

Oo, inaamin ko. May mga pagkakataong sumusuko rin ako. Tao rin ako, may feelings. :D

The result of our actions reflects they way we perceive things.

Nasa pananalig lang yan. Kung ramdam mong kaya mo, makakaya mo. At kung sa palagay mong malalagpasan mo, umasa kang malalagpasan mo talaga.

Hindi ang problema ang may kasalanan kung bakit tayo sumusuko.

Sarili natin mismo ang problema.

Hindi naman siguro masamang maging determinado.
You have the courage within, darling.

(photo by tumblr.com)