Pasasalamat

Nais ko lang magpasalamat:



sa mga taong nag-aksaya ng kanilang panahon sa pagsubaybay sa aking blog;



sa mga taong umunawa at nagtyagang magbasa (siguro) sa aking mga entries;



sa mga taong nag-recognize sa existence ng aking blog;



sa mga taong nag-remind sa akin na worth joining ang blog ko;



sa mga taong kahit papaano ay nagbigay-pugay (chos!) sa aking pagba-blog;



at sa mga taong sana'y hindi magsasawang sumubaybay sa aking blog.



Kung hindi dahil sa inyo, *insert teary eyes here* syempre, wala ring members 'tong blog kong ito :D



Pagpasensyahan niyo na kung ang ibang entries ko ay walang-kwenta. Ganun talaga ang buhay. ^_^

I, Thank you!

Smile tayo sa kanila :)

↓

Puy Joven

Honey of Anchored Infinity

BLOGS NG PINOY of BLOGS NG PINOY

Eagleman of Ang Pahina ni Eagleman

Amphie of modernong pluma

Emaniuz Collection of Emaniuz Collection

Kiko Maximillos of Torpe Blues

At sa pinakaunang nagcomment sa isa kong entry, salamat din. ;)

 Marjonel Acedera of kalye boogan

Be with me to infinity and beyond!

Hindi Raw Nakapagreview ng Lessons

"Hindi pa talaga ako nakaopen ng notes ko. Exam na mamaya."

"Chapter one lang nabasa ko sa Science."

"Tabi tayo ha? 'Di kasi ako nakapagreview."

"Baka mabagsak ako nito. Hindi ako nagstudy."

Mga linya ng mga estudyante kapag exam. Kapag may nagtatanong, isa sa mga iyan ang sagot nila. Tapos, ang ending, sila pa mas mataas ang score dun sa nagtanong? At minsan, mas masaklap, sila pa ang highest? Anong himala ang nagawa ng mga sad faces nila habang sinasabi na 'di pa raw sila nakapag-aral ng lecture nila? Anong mahika ang dala ng mga linya nilang kapani-paniwala talaga?

Iilan na rin ang mga kaklase kong napagtanungan ko during exam. Kung namemorize ba nila ang ilan libong terms sa lectures namin. Kung napag-aralan ba nila 'yung mga tampok na ideas and thoughts na nakalagay sa aming mga f*ck sh*ts, I mean fact sheets na sabi ng prof namin ay lalabas sa pagsusulit. Gawain ko talagang magtanong kung nagreview sila o hindi. Minsan kasi, naghahanap ako ng karamay kapag hindi ako nakapagreview. :D "Yung feeling na, panatag ka kapag ang sagot nila ay hindi rin sila nakapag-aral dahil may kakampi ka sa susuungin niyong laban, ang araw ng examination.

At ang ending, nalaman ko na lang ang result ng aming exam. Antataas ng scores nila! Wapak! To the highest level. At take note, sila yung mga nagsabing hindi raw sila nakapagreview, or nakaopen ng notes nila, or makascan man lang sa mga libro nila. It hurts, y'know. Char! Pwede naman siguro nilang sabihin ang totoo. At oo o hindi lang naman siguro ang sagot ng tanong ko. Mahirap bang bigkasin ang mga salitang iyon? Charing.

Ang gusto ko lamang sa buhay ay yakapin mo ako. By Itchyworms. Haha. Jk lang. Balik tayo sa topic. :D Ang gusto ko lang naman ay 'yung hindi ako pagsinungalingan. (Sinungaling din naman ako, pero, konti lang) 'Yung tipong tinatago pa ang katotohanang nagreview sila. Hindi naman ako masasaktan eh. Or iiyak. Or magalit. Or whatever. Just tell me the truth, and it will be fine. Naks! Okay lang naman kung nagreview kayo. Ano pang magagawa ko di'ba? Batukan ka? Barilin? Taponan ng bomba? Sagasaan ng ten wheeler kapag nalaman kong nakapag-aral ka? Ay naku. Hnidi big deal sa akin ang usaping yan. :)

Minsan, may mga tao talagang kung anong namutawi sa kanilang bibig, (Chos) ay hindi angkop sa mga pinaggagawa nila. At vice versa. Ang pangit 'nun. Dapat consistent. Anong sinabi mo, gawin mo. Hindi yung anong sinabi mo, aba'y napakalayo sa ginawa mo. May pasekreto-sekreto pang nalalaman. Oh siya sige, sa'yo na katotohanang ayaw mong sabihin. Dun na lang ako sa iba magtatanong. Malay mo,  makahanap ako ng kakampi. 'Yung hindi rin nagreview tulad ko. ^_^

Just Some Thoughts

There is no law that prohibits people to raise their eyebrows unto "something."

May mga reaksyon tayong labag man sa ating kalooban ay dapat na sarilinin na lang. Gaya ng ating panonood, sa TV man o sa DVD Player or sa laptop o iba pang pwedeng gadgets/appliances kung saan pwede kang makanood ng pelikula. At ako mismo may reaksyon na alam kong dapat sa akin lang, pero naisip kong i-share na lang. :D

Sa pelikula, dapat always prepared yung bida. Especially kapag horror movie yung genre. Sa bawat intense moment, lalo na dun sa part na aatake na yong mumu. (Mumu? Watta term :D)

Sa scene na naliligo.

Kapag alam mo nang horror ang pinasok mong pelikula, wag kang basta-basta maligo sa dis oras ng gabi. There's a great chance kase na sa gabi talaga aatake ang mga villains of the story. Syempre, pag sa banyo ka, bold and naked ang labanan. Paano pag mumultuhin ka na? Wala  kang laban kase nakahubad ka at pag nanlaban ka, kita sa camera ang makinis mong balat at mga pinakatago tago mong parte ng iyong katawan. Awkward diba?

Sa scene naman kapag natutulog.

Iwasang magdamit ng sobrang see-through o kaya naman kita-na-ang-singit na mga damit kapag oras na ng pamamahinga. May tagpo kasi talaga sa horror movie na susugod yung multo/aswang sa mga oras na yan. At pag ganun, syempre, habulan ang drama. At kung ganun ang choice of fashion mo kapag time to sleep na, sorry na lang. Pahirapan sa pagtakbo kasi minsan, mako-conscious ka na kapag bibilisan mo ang speed mo. Remember the cameras my dear. :D

Sa scene naman na para sa mga couples.

Mga ineng, isipin din minsan saang lupalop kayo ng mundo magmamake love. May mga lovers kasing kapag naramdaman na ang "feeling" na yon ay parang globe, go lang go. Wherever they are, whatever they do. At minsan sa hindi pa tamang oras. Kapag paiiralin ang ganyang istilo, aatake talaga ang mga minions of the story. May mga joiner kasi minsang mga multo. Yung tipong gustong gusto ang threesome :D Yung tipong pag nakaamoy ng mga ginagawa ng magsing-irog, ay tantyang tantya kung saan pupunta at saan pupuwesto. Mahirap ang ganun. Paano pag nasa kalagitnaan ng...alam nyo na, ay may magpapakita/manununggab/mananandyak/mang-iitak o anumang utos ng direktor dyan na gawin ng kalaban, paano na kayo? Paano na ang climax? :D

********

Alam kong mawawalan ng saysay ang meaning ng isang horror film kapag sinunod ninyo ang mga nasa itaas. Kung gayon, sa real life na lang natin i-apply. Katuwaan lang naman iyan. :))

Next time na siguro 'yung ibang genre :">

Ang mga statements sa itaas ay pawang obserbasyon lamang ng nagsulat. Ang mga bayolenteng reaksyon, mga tanong at iba pa ay maaring sabihin at ikomento. :)

One At a Time

I realized that I am not a superhuman. I could not do everything just in a single time. I could not afford to make an output in one single moment. This teaches me to do things singly. To be productive from something before moving to another. A thought in my mind was built that no person could make a better result out of a thing without putting it into focus and giving it priority and concentration. We cannot serve two masters at a time. Better to do it one at a time.